Γιατί αναβάλουμε συνέχεια καταστάσεις;

Τι είναι αυτό που διατηρεί την αναβολή; Τι είναι αυτό που μας κάνει να συνεχίζουμε να αναβάλουμε καταστάσεις ακόμα και όταν ξέρουμε πόσο επηρεάζεται η παραγωγικότητα μας και η ηρεμία μας;

Εάν προσπαθείς να διαχειριστείς τις αναβολές σου και αναρωτιέσαι γιατί δεν μπορείς να σταματήσεις αυτή τη συνήθεια, λάβε υπόψη σου τα παρακάτω τρία πράγματα που διατηρούν την αναβλητικότητα σου.

1. Πότε αποφασίζεις να ασχοληθείς με μια κατάσταση;

Αναβολή σημαίνει να μην ξεκινάς να κάνεις κάτι μέχρι να πλησιάσεις επικίνδυνα τη λήξη μιας προθεσμίας. Και μετά, πιεσμένος από τον ερχομό της λήξης αυτής, αρχίζεις μανιωδώς να δουλεύεις για να το τελειώσεις.

Το να «παλεύεις» με την προθεσμία σου αυξάνει σημαντικά τα επίπεδα αδρεναλίνης σου. Ενώ πριν δεν σε ένοιαζε και τόσο για αυτό, τώρα είσαι γεμάτος-η ενέργεια και όρεξη για να το ολοκληρώσεις. Εστιάζεις ολόκληρη την προσοχή σου στο να το κάνεις και αγνοείς όλα τα υπόλοιπα γύρω σου.

Το σώμα σου μπορεί να αντέξει για πολλές ώρες χωρίς ύπνο ή φαγητό, ενώ λίγο ακόμα παραπάνω καφές σίγουρα θεωρείς ότι δε θα σε βλάψει.
Σταδιακά η προσπάθεια της τελευταίας στιγμής επιτέλους ξεπληρώθηκε. Η δουλειά σου ολοκληρώθηκε επιτυχώς!

Το να ολοκληρώνεις πράγματα με αυτό τον τρόπο σου δίνει μια λάθος αίσθηση αυτοπεποίθησης. Σε κάνει να πιστεύεις ότι μπορείς να διεκπεραιώσεις οποιαδήποτε δουλειά, όσο αργά και να ξεκινήσεις. Το αίσθημα που νιώθεις όταν καταφέρνεις κάτι που φαίνεται ανέφικτο -όπως το να δημιουργήσεις μια ολόκληρη παρουσίαση για μια σημαντική συνάντηση σε μόλις ένα βράδυ- σου δίνει μια αξέχαστη ευχαρίστηση επιτυχίας.

Νιώθεις περήφανος-η, ανακουφισμένος-η (και πιθανότατα εξουθενωμένος-η). Αλλά τα κατάφερες! Και μπορεί να το ξανακάνεις… και όταν σχηματίσεις την εντύπωση ότι μπορείς να καταφέρεις οτιδήποτε ακόμα και την τελευταία στιγμή, δεν έχεις κανένα κίνητρο, κανένα λόγο να σταματήσεις να αναβάλεις.

2. Η ολοκλήρωση των στόχων ζωής δεν έχουν προθεσμίες – Γιατί αναβάλουμε

Αναβολή σημαίνει να περιμένουμε μέχρι το τελευταίο λεπτό προκειμένου να κάνουμε κάτι για την κατάσταση που λήγει. Αλλά η αναβολή λειτουργεί μόνο όταν ξέρουμε ποιο είναι το «τελευταίο λεπτό». Χωρίς να έχει καθοριστεί ξεκάθαρα μια προθεσμία, κινδυνεύουμε να μην ασχοληθούμε ποτέ με αυτή την κατάσταση. Από την άλλη εννοείται ότι δεν έχουν προθεσμίες όλα όσα θέλουμε.

Σκεφτείτε λίγο τους στόχους της ζωής σας. Δεν έχουν προθεσμίες. Από μικροί μας είχαν ορίσει κάποιες δύσκολες προθεσμίες. Περίμεναν από εμάς να ξεκινήσουμε να μπουσουλάμε στους 10 μήνες, να μιλήσουμε στους 24, έπρεπε να έχουμε ξεκινήσει το δημοτικό στα 6-7 χρόνια μας και να έχουμε τελειώσει το σχολείο μέχρι τα 18. Τουλάχιστον κάποιοι από μας πρέπει να συνειδητοποιήσουμε το γεγονός ότι οι γονείς μας δεν θα μας υποστηρίζουν πάντα οικονομικά όποτε κάποια στιγμή χρειάζεται να βρούμε μια δουλειά.

Περνώντας τα χρόνια οι προθεσμίες γίνονται όλο και πιο χαλαρές. Κανείς για παράδειγμα δε σου λέει ακριβώς πότε πρέπει να ξεκινήσεις να βγαίνεις ραντεβού ή σε ποια ηλικία θα αποκατασταθείς. Αποκτώντας τους δικούς σου στόχους, όπως το να κάνεις το επόμενο βήμα για την καριέρα σου, να ξεκινήσεις μια δική σου επιχείρηση, να γράψεις ένα βιβλίο, να μάθεις μια ξένη γλώσσα, να ασχοληθείς με τη φιλανθρωπία, αντιλαμβάνεσαι ότι δεν υπάρχουν προθεσμίες για το πότε είναι να ξεκινήσεις και πότε πρέπει να τελειώσεις. Το να μην έχεις προθεσμία σημαίνει ότι δεν νιώθεις καμία πίεση. Το να μη νιώθεις καμία πίεση σημαίνει να μην έχεις καθόλου άγχος. Το να μην έχεις καθόλου άγχος σε κάνει να ξεχάσεις ακόμα και τους στόχους που έχεις ήδη θέσει.

3. Νομίζεις ότι η αναβολή είναι ένα πρόβλημα – Γιατί αναβάλουμε

Τείνουμε να σκεφτόμαστε ότι η αναβολή είναι ένα πρόβλημα. Αυτό από μόνο του χρεώνοντάς το ως κακό χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς μας, αποδεχόμαστε την κατάσταση με αποτέλεσμα να ελαττώνεται το ενδεχόμενο να θέλουμε να ασχοληθούμε σοβαρά με μια κατάσταση.

Αλλά η αναβολή μπορεί να μην είναι το πρόβλημα αλλά τελικά η λύση, μια λύση που έχει εφεύρει ο εγκέφαλος μας σαν απάντηση στην ανάγκη για δράση.
Η αναβολή είναι η τάση να καθυστερούμε τη δράση μας. Διακόπτει την πρόθεσή μας από την ουσιαστική εμπλοκή μας.
Ο εγκέφαλος για να μεταφράσει ένα σχέδιο σε πράξη αναλύει μια μεγάλη ποσότητα πληροφορίας από το εσωτερικό και το εξωτερικό περιβάλλον. Έπειτα παίρνει αποφάσεις για το τι θα κάνει μετά.
Όταν έχεις όλες τις πληροφορίες που χρειάζεσαι αρχίζεις να δουλεύεις με βάση ένα πλάνο. Αν δεν τις έχεις, ο εγκέφαλός σου μπαίνει στη διαδικασία αναβολής. Και έτσι βιώνεις την αναβολή.

Είναι πολύ σημαντικό να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε μέχρι τώρα: Αντί να θεωρούμε την αναβολή ως ένα μεγάλο πρόβλημα, μια συνήθεια που πρέπει να κόψουμε, ας τη δούμε σαν προειδοποίηση. Δηλαδή ας τη δούμε σαν ένα σημάδι που μας λέει ότι κάτι λείπει. Κάτι σε αποτρέπει από το να ξεκινήσεις την εργασία σου. Η δουλειά σου είναι να δεις τι πληροφορίες σου λείπουν. Όταν ανακαλύψεις τι λείπει, όλα θα ξεκινήσουν να λειτουργούν υπέρ σου.

Τελικά υπάρχει απάντηση στο “Γιατί αναβάλουμε”